- pactitius
- pactĭcĭus (pactĭtĭus), a, um [paciscor]
Gell. convenu par un pacte, stipulé.
- cessatio pugnae pacticia, Gell. : trêve, suspension d'armes.
* * *pactĭcĭus (pactĭtĭus), a, um [paciscor] Gell. convenu par un pacte, stipulé. - cessatio pugnae pacticia, Gell. : trêve, suspension d'armes.* * *Pactitius, Adiectiuum. Faict avec accord et convention: vt Cessatio pugnae pactitia. Gell.
Dictionarium latinogallicum. 1552.